معنی حیاط در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لغت نامه دهخدا

حیاط. [ح َ] (از ع، اِ) محوطه و هر جای دیواربست و سرای و خانه و صحن خانه. (ناظم الاطباء). صحن و گشادگی خانه. در تداول فارسی، فضائی وسیع و بی سقف که اطاقها بر طرفی یا چند طرف آن بنا شده است.
- حیاط آشپزخانه.
- حیاط اندرونی.
- حیاط بیرونی.
- حیاط خلوت، سراچه ای در خانه که برای کارهای خاص کنند.
- حیاط طویله.

حیاط. (ع اِ) ج ِ حائط. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به حائط شود.

فرهنگ معین

(حَ) (اِ.) صحن خانه، زمین برابر ساختمان که دور آن دیوار باشد.

فرهنگ عمید

صحن خانه،
زمین جلو ساختمان که دور آن دیوار باشد،

حل جدول

صحن خانه

عرصه

فرهنگ واژه‌های فارسی سره

سرا، میان سرا

مترادف و متضاد زبان فارسی

رحبه، ساحت، صحن، فضا، محوطه

فرهنگ فارسی هوشیار

محوطه و هر جای که دیوار بست و سرای و خانه و صحن خانه

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری