معنی هیمه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لغت نامه دهخدا

هیمه. [هََ / هَِ م َ / م ِ] (اِ) گوشتابه. (برهان). رجوع به مدخل بعد شود.

هیمه. [م َ / م ِ / هََ / هَِ م َ / م ِ] (اِ) هیزم سوختنی. (برهان). هیزم سوختنی و به فتح نیز آمده است. (غیاث اللغات) (آنندراج):
در او آتشی روشن افروخته
بر او هیمه خروارها سوخته.
نظامی.
در او ده پانزده من عود چون مشک
بسوزاندی بجای هیمه ٔ خشک.
نظامی.
گر هیمه عود گردد و گر سنگ دُر شود
مشنو که چشم آدمی از سنگ پر شود.
سعدی.
- هیمه انداختن، هیزم افکندن درون تنوری یا آتشدانی.
- هیمه خانه، جای هیمه. هیمه دان. هیزم دان. (تذکرهالملوک).
- هیمه دان، هیمه ستان. محتطب. هیمه خانه. هیزم دان.
- هیمه فروختن، هیزم فروختن.
- هیمه کش، هیزم کش. حمال حطب.
- هیمه کشی، هیزم کشی.
- هیمه کشیدن، هیزم کشیدن.
- امثال:
احمدک به هیمه نمی رفت بردندش.
چون خانه بسوزانی به هیمه درنمانی. (مثل هندی، نقل از نسخه ٔ خطی شاهد صادق متعلق به مهدیقلی خان هدایت).
هیمه ٔ تر به کسی فروختن، کنایه از مکر و حقه و تزویر کردن. (برهان) (آنندراج):
تا کی از شور درون ای سخت جان
هیمه ٔ تر میفروشی با کسان.
|| گوشتابه. (برهان).رجوع به هَیمه شود.

فرهنگ معین

(هِ مِ) (اِ.) هیزم.

فرهنگ عمید

خاروخاشاک که به ‌درد سوختن بخورد، هیزم، سرشاخۀ خشک درخت،

حل جدول

هیزم

مترادف و متضاد زبان فارسی

چوب‌خشک، حطب، هیزم

گویش مازندرانی

هیزم

فرهنگ فارسی هوشیار

هیزم: (کافران) هیمه سقراند سگان دوزخ اند.

فرهنگ پهلوی

توده هیزم برای افروختن آتش

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری