معنی دورافتاده در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دورافتاده. [اُ دَ / دِ] (ن مف مرکب) دورمانده از کسی یا جایی: غریب، دورافتاده از مسکن. (دهار).
- دورافتاده از وطن، جلای وطن کرده. (یادداشت مؤلف).
|| کنایه از کسی است که حقیقت را خوب نمی تواند درک کند. (از آنندراج):
مه برآمد بررخش گفتم که لوحش ساده است
آفتاب این لاف زد گفتم که دور افتاده است.
تأثیر (از آنندراج).
کرده ام روی چو خورشید ترا نسبت به ماه
مه کجا رویت کجا بسیار دور افتاده ام.
ابراهیم چاهی (از آنندراج).
|| کسی که فهم سخن کماینبغی نتواند کرد و گویا از ادراک افتاده است. (از آنندراج). || از اصل بریده و به فرع کشانیده شده.

آن‌که یا آنچه در محل دور قرار گرفته،
ویژگی زمین یا خانه‌ای که از آبادی و از مردم دور باشد،

مکان پرت

بی‌کس، غریب، بعید، پرت، دوردست، متروک، دنج،
(متضاد) قریب، نزدیک