خلاصه داستان سریال ترکی آپارتمان بی گناهان به همراه نقد

سریال ترکی آپارتمان بی گناهان Masumlar Apartmani یکی از سریال های ترکیه ای شبکه ت ر ت می باشد که براساس واقعیت ساخته شده است. این سریال در ژانر درام , خانوادگی ساخت شرکت OGM Pictures می باشد که کارگردانی آن به عهده Çağrı Lostuvalı و نویسنده آن Gülsen Budayıcıoğlu می باشند. سریال ترکی آپارتمان بی گناهان Masumlar Apartmani بر اساس کتاب Madalyonun içi (درون سکه؛ مدالیون نام یک مرکز درمانی بود که در زبان فارسی، سکه ترجمه می‌شود) ساخته شده است. این کتاب که از بخش‌های مختلفی تشکیل شده، برداشتی واقعی از سرگذشت مراجعین روانپزشکی به نام گولسرن بوداییجی اغلو (Gülseren Budayicioglu) است.

خلاصه داستان سریال

این سریال داستان یک خانواده است که هرکدام از اعضای آن، به نوعی با یک یا چندین اختلال روانی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. این خانواده پنج نفره که از سه خواهر، برادر و پدر تشکیل شده است، سال‌ها قبل مادر بی مهرشان را از دست داده‌اند؛ با این‌ حال سایه حضور بی‌مهر مادرشان در عین نبودن، همچنان بر زندگی آن‌ها سنگینی‌ می‌کند. این خواهران و برادرشان که سال‌ها توسط مادرشان آزار و اذیت شده‌اند، هرکدام به نوعی با زندگیشان درگیر هستند و رفتارهای نرمالی از خود نشان نمی‌دهند. آن‌ها در یک آپارتمان چند طبقه زندگی می‌کنند که تمام آن متعلق به خودشان است. خواهر بزرگتر این خانواده که صفیه نام دارد، به شدت درگیر وسواس است تا جایی که پای خود را از آپارتمانشان بیرون نمی‌گذارد و تمام مواد غذایی و چیزهای دیگری که وارد خانه می‌شود را چندین بار می‌شورد. در واقع می‌توان گفت رفتارهای افراطی صفیه تحت تأثیر الگوی منفی است که مادرش در کودکی برای او ایجاد کرده است و حال روزهای بزرگسالی او را نیز با وجود مرگش، در اختیار دارد.

خواهر دیگر که نامش گولبن است، عادت به شب‌ادراری دارد، ولی به اصرار خواهر بزرگ‌تر، ملافه‌‌های خود را نمی‌شورد و هربار آن‌ها را در یک مشما می‌گذارد و به واحد خالی طبقه بالایشان منتقل می‌کند. سال‌ها انبار کردن ملافه‌های ادراری در کنار بسیاری از وسایل کهنه و قدیمی، باعث بوی نامطبوعی در ساختمان شده است؛ به طوری که مستاجرها شاکی شده و واحدهای خود را تخلیه می‌کنند.خواهر کوچک‌تر که نریمان نام دارد و نوجوانی بیش نیست، خودزنی می‌کند و بارها به دست‌های خود آسیب زده است. پسر خانواده نیز که نام او هان است و به اصرار پدر و برای دور ماندن از آزارهای مادرش، سال‌ها در آمریکا و مدارس شبانه‌روزی درس خوانده بود، حال به ترکیه بازگشته و در کنار خانواده عجیب خود زندگی می‌کند و صاحب یک شرکت تولیدکننده عطر است. او نیز اختلالات مربوط به خود را دارد و برای تخلیه روانی شب‌ها به زباله‌دانی‌ها پناه می‌برد و زمان خود را در میان زباله‌ها می‌گذراند.

شبی از شب‌ها، هان با دختری به نام اینجی تصادف می‌کند و زندگیش پس از آشنا شدن با این دختر، به طور کامل دگرگون می‌شود. هان که عاشق اینجی شده است، حال باید با چالش‌های بسیار زیادی روبرو شود؛ زیرا خانواده‌اش به هیچ وجه توانایی پذیرش زنی را در کنار برادر خود ندارد و می‌ترسند که آن زن باعث شود تا آن‌ها برادر خود را از دست بدهند. از طرفی این خانواده به دلیل وسواس خود، عملا کسی را به خانه راه نمی‌دهند و این اتفاقات، به طور کلی برای اینجی غیرقابل درک و دور از باور است.

نقد و بررسی سریال ترکی آپارتمان بی گناهان

سریال ترکی آپارتمان بی گناهان که یک درام روانشناختی قوی است، براساس داستانی واقعی و تحت نظارت چندین روانشناس بر فیلمنامه سریال ساخته شده است. اصل داستان این سریال، به چالش‌هایی که انسان‌های آسیب‌دیده از نظر روانی متحمل می‌شوند، اشاره دارد. افرادی که از بیماری‌ها و اختلالات روحی و روانی رنج می‌برند و احساس سرخوردگی می‌کنند و در این مسیر هم خودشان و هم مراقبانشان را آزار می‌دهند و آن‌ها را نیز به شکل خود درمی‌آورند. ابتلا به بیماری‌های روانی می‌تواند تمام جنبه‌های زندگی شخصی و اجتماعی یک فرد را تحت‌ تاثیر قرار دهد و به تمام قسمت‌های زندگی یک فرد آسیب برساند. سریال Masumlar Apartmani نیز در تلاش است تا همین مسئله را به زیبایی به تصویر بکشد و سکانس‌های ابتدایی سریال و بازی بازیگران و نوع فیلمبرداری، نوید سریالی که به دور از کلیشه‌های رایج سریال‌های ترکی ساخته شده است را می‌دهد.

سریال آپارتمان بی گناهان، داستان یک سفر به آپارتمانی است که از انسان‌های بی گناهی تشکیل شده است که هرکدام در قسمتی از زندگی خود، زخم‌های فراوانی را متحمل شده‌اند و حال باید دنبال راهی برای بهبودی این زخم‌ها بگردند. این سفر می‌تواند در عین دردناک بودن، برای مخاطبین امیدبخش نیز باشد؛ زیرا در بعضی از موارد در کنار بهبود حال کاراکترهای سریال، احتمالا موجب بهبود زندگی شما نیز شود. هرکدام از شخصیت‌های سریال را به تنهایی می‌توان آسیب‌شناسی کرد و به نکته‌های تکان‌دهنده‌ای در مورد آن‌ها رسید که هر روز شاید در میان بسیاری از اتاق‌های روانشناسی، بین روانشناسان و مراجعینشان رد و بدل می‌شود. شخصیت صفیه که بیش از دو خواهر و تنها برادرش آسیب دیده است، دوران کودکی و نوجوانی خود را به گونه‌ای گذرانده که با وجود حضور مادرش، هیچ نشانی از عشق مادری برای او وجود نداشت. او در حال حاضر که زنی چهل ساله شده است، با تقلید از مادرش و حتی با پوشیدن لباس‌های او، دنبال درونی کردن علاقه مادری است که دیگر وجود ندارد.

با این‌ حال او به جای یافتن عشق و به آرامش رسیدن، گویا به مادر بی‌عطوفت دیگری برای خواهران و برادرش تبدیل شده است. از لحاظ روانشناختی، او علائم کلاسیک اختلال وسواس فکری عملی را نشان می‌دهد. صفیه وسواس تمیزکاری و ترس از آلودگی دارد و این امر به روش‌های مختلفی در او آشکار می‌شود. مخرب‌ترین عملکرد او، مصرف زیاد آب و شستن چندین باره ‌همه چیز و تمیزکاری خانه با انواع و اقسام شوینده‌های خطرناک است. او چنان در این مسیر پیش می‌رود که پدر دیابتی خود را به دلیل آماده نکردن به موقع غذا بیمار می‌کند و خواهرش را به دلیل تنگی نفس، تا دم مرگ هدایت می‌کند.

خواهر کوچک‌تر که گولبن نام دارد، به نشانه اعتراض به زندگی سختش و رفتار دیکتاتورمآبانه خواهرش که کاملا مشابه مادرشان است، شب‌ها یک لیوان آب می‌خورد تا رختخواب خود را خیس کرده و به این صورت اعتراض خود را به این وضعیت نشان دهد. خواهر کوچک‌تر به نام نریمان که در سن بسیار حساس نوجوانی است، در مدرسه هیچ دوستی ندارد و هربار با آزارهای بیش از اندازه خواهرش به اتاقش پناه برده و خودزنی می‌کند. در نهایت پسر خانواده نیز که بارها در کودکی توسط مادرش به بیرون از خانه پرت شده بود، حال همدمی جز زباله‌ها ندارد. سریال آپارتمان بی‌ گناهان به زیبایی و با بی‌رحمی نشان می‌دهد که چگونه آسیب‌های دوران کودکی با گذشت سال‌ها تکامل پیدا کرده و شخصیت افراد را شکل می‌دهند و مسائل حل نشده و مشکلات بزرگتری را ایجاد می‌کنند. در این میان شاید تنها انگیزه‌های جدی مانند عاشق شدن، بتواند به این افراد کمک کرده و کلیدی برای گشایش تمام قفل‌هایی که از کودکی تا بزرگسالی ایجاد شده است، باشد.

این سریال به ما نشان می‌دهد که چگونه رفتارهای مادران و پدران بی مهر و نشان ندادن محبت به فرزندان توسط آن‌ها، می‌تواند آینده فرزندانش را نابود کند. به لطف این سریال درام و روانشناختی، متوجه این مسئله می‌شوید که اگر بچه‌ها در یک محیط ناخوشایند و استرس‌آور رشد کنند، سال‌ها بعد مجبور هستند با تمام آسیب‌ها و زخم‌هایی که در کودکی خورده‌اند، به آینده بیایند و بزرگسالی و آینده خود را در میان همین زخم‌ها و آسیب‌ها بنا کنند.این درام همچنین نشان می‌دهد که هیچ‌ شخصی در برابر فشارهای روحی مصون نیست و تقریباً تمام ما در گذشته مشکلاتی داشته‌ایم که هرگز به طور کامل درمان نمی‌شوند؛ اما بسیاری از ما می‌توانیم آن‌ها را کنترل کرده و جان سالم به در ببریم. با این‌ حال شخصیت‌های سریال Masumlar Apartmani، آسیب‌دیده‌تر و ناتوان‌تر از آن هستند که راه نجاتی برای خود برگزینند. اینگونه به نظر می‌رسد که دنیا برای انسان‌‌های حساس و قلب‌های بی طاقت، مانند جهنم است و این سریال به طور زیبا و دردناکی این جمله را به تصویر کشیده است.

به نظر می‌رسد که از دیدگاه روانشناختی، این سریال برای تمام پدر و مادرانی ساخته شده است که فرزندانشان را متعلق به خودشان می‌دانند و فکر می‌کنند می‌توانند به جای بخشیدن عشق، افکارشان را به آن‌ها ببخشند. پدر و مادرانی که نمی‌توانند بپذیرند باید فرزندان مستقلی با افکار مستقلی داد. فرزندانی که شاید بتوان جسم آن‌ها را در خانه نگه داشت، اما روحشان در خانه‌هایی که در فرداها ساخته می‌شود، جا دارد.