معنی گوالیدن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

لغت نامه دهخدا

گوالیدن. [گ ُ دَ] (مص) (از: گوال + -یدن، پسوند مصدری) قیاس شود با بالیدن. هندی باستان، وی + ورذ (نمو کردن، رشد کردن). (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین). بالیدن و نمو کردن، اعم از انسان وحیوان. (برهان) (آنندراج). اِرباء. اِنماء: ایفاع، گوالیدن کودک و نزدیک بلوغ رسیدن. تفالی، گوالیدن گیاه. طَمْی، گوالیدن گیاه. مید. مَیَدان، گوالیدن. (منتهی الارب). نتو. نشوء. (صراح). نمو. نما. برکت. ریع. فزون شدن. || اندوختن. الفختن. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی). انباردن. انباشتن:
بزرگان گنج سیم و زر گوالند
تو از آزادگی مردم گوالی.
طیان.
زمانه از این هردوان بگذرد
تو بگْوال چیزی کز او نگذرد.
شهید.
|| جنبانیدن کودک را برروی دستها و یا زانوها. || جنبیدن از این طرف به آن طرف در راه رفتن. (ناظم الاطباء).

فرهنگ معین

(گُ دَ) (مص ل.) رشد کردن، بالیدن.

فرهنگ عمید

بالیدن، نمو کردن، رشد کردن،
(مصدر متعدی) اندوختن و جمع کردن: بزرگان گنج سیم‌و‌زر گوالند / تو از آزادگی مردم گوالی (طیان: شاعران بی‌دیوان: ۳۲۰)،

حل جدول

نمو

فرهنگ فارسی هوشیار

رشد کردن

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری
تصاویر